شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- ... برگزاری جشنواره ها و گرد هم آمدن افرادی که برای اهداف مشترکی تلاش می کردند در عین جذابیتی که داشت، در نوع خود درس آموز بود و من خودم زمانی که در سال 1377 به عنوان کارشناس برتر روابط عمومی معرفی شدم، انگیزه زیادی برای تلاش بیشتر و موثرتر پیدا کردم.

در ادامه گفت و گوهای مربوط به پروژه تاریخ شفاهی روابط عمومی ایران، به سراغ سیدشهاب سید محسنی رفته ایم و درخصوص تجارب و به یادمانده هایش دراین حوزه با او گفت و گو کرده ایم. آنچه می خوانید حاصل این گفت و گوی صمیمانه است. شهاب سید محسنی مدرک کارشناسی ارشد خود را در رشته علوم ارتباطات اجتماعی با گرایش روزنامه نگاری در سال 1374 از دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز دریافت کرده است و از ابتدای تاسیس انجمن متخصصان روابط عمومی درسال 1378 به عنوان عضو هیات مدیره در این انجمن حضور داشته و در سال های 1389 و 1392 نیز دو دوره رئیس این انجمن بوده است. سید محسنی که در حال حاضر معاون رسانه ای مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت جهاد کشاورزی است.

از این مجموعه قبلا بخش هایی کوتاه از یاد مانده های زنده یاد استاد کاظم متولی، استاد میرزابابا مطهری نژاد، دکتر سید محمد صحفی و دکتر محسن امینی در شارا منتشر شده است. آنچه می خوانید گزیده ای از صحبت ها و نظرات این کارشناس با سابقه حوزه روابط عمومی و رسانه است.

آقای سیدمحسنی! باهمه زمینه های متنوع فعالیت درحوزه روابط عمومی چرا متولیان اداره کل تبلیغات دولت در وزارت فرهنگ وارشاد اسلامی در دهه 70 برگزاری جشنواره را برای همگرایی فعالیت روابط عمومی ها انتخاب کردند ؟ دلیل انتخاب چنین زمینه یا بستری برای اهدافی که درنظر داشتند چه بود؟
به گمانم آن ها احساس کردند باید با جذب نیروهای متخصص و با تقویت ادبیات نظری و عملی روابط عمومی کار مفیدی در این حوزه انجام دهند و همین اتفاق هم تا حدودی صورت گرفت زیرا یکی از توقعاتی که همواره از واحدهای روابط عمومی وجود دارد، این است که بتوانند اطلاع رسانی مناسبی داشته باشند و فعالیت های تبلیغاتی و انتشاراتی خود را در قالب های متنوع و جذاب و قابل استفاده ارایه دهند و از این رهگذر ارتباط خوبی با مردم و مخاطبان برقرار کند. خب با چنین تصوری جشنواره به عنوان یک گردهمایی جمعی و برپایی جشنی حرفه ای و خاص می توانست چنین اهدافی را بهتر برآورده کند.

- حالا و بعد از حدود 25 سال که از آن مقطع می گذرد ارزیابی شما چیست؟ آیا عملا هم چنین اتفاقی صورت گرفت؟
این امر که نسبی است و نمی توان حکم مطلقی داد، اما به نظر من در دهه 70 تجربه خوبی در حوزه روابط عمومی ایران حاصل شد و می توان گفت که روابط عمومی با نگاه و انتظارات جدید تا حدود زیادی از آنجا شکل گرفت. متولیان روابط عمومی بوسیله اداره کل تبلیغات دولت در آن مقطع با دوستانی که در آنجا بودند و کار می کردند، زمینه این را فراهم کردند که یکسری کارشناس هایی که در حوزه روابط عمومی هستند در این جشنواره ها و سمینارهای مربوط به روابط عمومی دور هم جمع شوند و یکدیگر را پیدا کنند. این جمع به دنبال این بودند که روابط عمومی در کشور بیشتر تقویت شود و ارتقاء پیدا کند و به صورت حرفه ای جلو برود.

- آیا این برنامه ها در شکل گیری تشکل های روابط عمومی مانند انجمن متخصصان روابط عمومی هم ارتباطی داشت؟ لطفا توضیح دهید.
بله ادامه صحبت من موید همین مطلب است. نگاه دوستان و آنچه می توان از روی ظواهر امر درباره آن قضاوت کرد این است که یکی از راه های رسیدن به چنان اهدافی و برآورده شدن آنچه همکاران ما در آن زمان به دنبال آن بودند، تشکیل انجمن ها، تشکل های غیر دولتی بود که بتوانند در کنار دولت در این حوزه فعالیت های خوب و موثری داشته باشند.

- از دیگر اقداماتی که درآن سال ها به دنبال تشکل بخشیدن و حفظ یکپارچگی روابط عمومی ها انجام گرفت چه چیزی در خاطرتان مانده است؟
یکی از اقداماتی که در همان سال ها و قبل از تأسیس انجمن متخصصان روابط عمومی انجام گرفت و درنوع خود موثر و ارزشمند بود، برگزاری "اولین همایش بررسی روابط عمومی در ایران" در روزهای 18 و 19 آبان ماه 1377 بود که در محل هتل انقلاب تهران برگزار شد. این کار و مجموعه کارهایی که در این حوزه انجام می شد، باعث شد کارشناس هایی که در حوزه روابط عمومی فعالیت می کنند، انگیزه بیشتری پیدا کنند، در نشریات مرتبط مطلب بنویسند و در معدود جشنواره هایی که برگزار می شد شرکت کنند تا یک کار حرفه ای در این حوزه صورت بگیرد.

- پس می توان گفت که در کنار همه فعالیت ها روابط عمومی همیشه پای یک جشنواره هم در میان بوده است! این جشنواره ها و مراسم جمعی چه تاثیر خاصی بر شخص شما داشت؟
بله اینطور هم می توان گفت. خب این برنامه ها یعنی برگزاری جشنواره ها و گرد هم آمدن افرادی که برای اهداف مشترکی تلاش می کردند در عین جذابیتی که داشت، در نوع خود درس آموز بود و من خودم زمانی که در سال 1377 به عنوان کارشناس برتر روابط عمومی معرفی شدم، انگیزه زیادی برای تلاش بستر و موثرتر پیدا کردم. البته چون به حوزه رورنامه نگاری و نوشتن علاقه مند و در آن کار سابقه و تجربه داشتم به این زمینه گرایش پیدا کردم، به گونه ای که اولین کار تألیفی من هم مطلبی بود که در یک کتابچه آموزشی که تحت عنوان "گزارش نویسی برای روابط عمومی" در اداره تبلیغات دولت منتشر می شد، به چاپ رسید، از سویی چون تخصص اصلی من خبر نویسی و گزارش نویسی بود از حوزه فعالیت در روزنامه به روابط عمومی آمده بودم. به همین جهت هم از سال 68-69 و زمانی که در روزنامه بودم، علاقه مند بودم که در حوزه مقاله نویسی و یادداشت نویسی فعالیت کنم. اما از زمانی که به حوزه روابط عمومی آمدم، مقالات و نوشته های من بیشتردر حوزه روابط عمومی و ارتباط روابط عمومی با رسانه ها متمرکز شد که تا کنون نیز سعی کرده ام این ارتباط را حفظ کنم و معمولا کتاب ها، مقالات و سخنرانی های من عمدتاً در حوزه ارتباط روابط عمومی با رسانه ها و در زمینه ارتباطات رسانه است.