محمدامین خوش‌نیت روابط عمومی را به عنوان نهاد واسط بین یک سازمان، رسانه‌های گروهی و مردم معرفی می‌کند و می‌گوید: برخلاف گذشته که ادعا می‌شد روابط عمومی تنها یک حلقه واسط بین سازمان و ارباب رجوع است و از آن به صورت دوبعدی و دو سویه تفسیر و تعبیر می‌کردند، در شرایط کنونی این نهاد تخصصی رسالت و مسئولیتی بزرگ‌تر و مهم‌تر پیدا کرده که همان نقش آفرینی به عنوان کانون مثلثی است که چشم همه را به خود خیره ساخته است. حالا دیگر روابط عمومی دو بعدی و دو وجهی نیست. حداقل سه بعدی و سه وجهی است و حالت خطی خود را از دست داده است. از این رو چه از نظر قالب و چه از نظر محتوا، هرگونه تغییر و تصمیم در دل این نهاد می‌تواند بر سرنوشت سازمان و وضعیت تصمیم‌گیری و برنامه‌های مخاطبان و در نهایت جامعه رسانه‌ای فعال در جغرافیای آن سازمان تاثیر بگذارد.