شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی‌ ایران (شارا) || بیش از شش دهه از ایجاد روابط‌عمومی در ایران می‌گذرد و هنوز جایگاه روابط‌عمومی‌ها شکل واقعی و رسمی به خود نگرفت.

گماردن افراد بی‌انگیزه و بی‌مسوولیت و مدیرانی که به انتهای دوران خدمت خود رسیدند در کسوت مدیر روابط‌عمومی بدون اندک اطلاعی از کارکرد و نقش تخصصی روابط‌عمومی، آن می‌شود که یک روابط‌عمومی بدون دانش کافی در نگارش خبر و توانایی در گرفتن عکس با مقوله‌های حرفه‌ای شرایط اطلاع‌رسانی را در دستگاه دولتی به مخاطره می‌اندازد.

شاید عدم برگزاری دوره‌های آموزشی پایه و متناسب با شغل و حرفه روابط‌عمومی‌ از ضعف‌های عمده‌ای باشد که روابط‌عمومی را در تهیه یک خبر ساده به چالش می‌کشاند.

مسوول بی‌انگیزه و عدم تطابق با مسوولیت قبلی سبب می‌شود روابط‌عمومی دچار افت شده و نتواند به وظایف خود به درستی عمل نماید.

ضعف عمده‌ای که گاهی دیده می‌شود این است که روابط‌عمومی‌ها مجازی‌محور شده و فقط به نوشتن چند خط خبر!! بدون ارزش‌های خبری اکتفا نموده و با عکسی موبایلی آن را سنجاق کرده و به خیال خود اطلاع‌رسانی یا بهتر بگویم خبررسانی می‌کنند!

موضوعات پیش پا افتاده، بدون تیتر و لید مناسب و تصاویر کلاژ شده و مهم‌تر بدون حرم وارونه و فاجعه‌بارتر با غلط های املایی و عدم تناسب در مفهوم خبر که برد آن فقط در کانال‌های مجازی است!

این تراژدی غم‌انگیز برای روابط‌عمومی‌ها اپیدمی شده و به نوعی عدم وادار شدن به تهیه خبر دقیق و مطابق با استاندارهای خبری است.

چیزی که حتی در پایگاه‌های خبری هم نمود اندک دارد چه برسد به خبرگزاری‌ها!

مسوول مربوطه همان مطلب را با همان شکل و شمایل وارد سایت یا درگاه اطلاع‌رسانی دستگاه خود کرده و دلخوش از آن است که سایت را بارگذاری و به‌روزرسانی کرده است!

حتی خبری که از دستگاه خود است به‌دلیل ناتوانی و ضعف در تهیه خبر چه تولیدی و چه پوششی از خبرگزاری گرفته و آن را در سایت بارگذاری می‌کند.

این شیوه نخ‌نماشده حاکی از آن است که روابط‌عمومی پویایی خود را نداشته و از خبری که می‌تواند خود تهیه و نشر دهد عاجز است.

مدیرانی که مسوول روابط‌عمومی برای اداره، سازمان و یا نهاد تحت امر انتخاب می‌کنند فارغ از وجه و شخصیت اداری فرد، می‌بایست توانایی او را در این مقوله سنجیده و بررسی کرده و ببیند آیا مسوول مربوطه از ارتباطات و رسانه و خبر و عکس اطلاعاتی دارد و فرق بین پایگاه خبری و خبرگزاری را می‌داند یا خیر و بعد نسبت به اعطای مسوولیت اقدام کنند.

مدیرانی دیدم در روابط‌عمومی که فرق بین روزنامه و سایت را نمی‌دانستند چه برسد به مسایل خبری و ...!

گرچه نمی‌شود اظهار امیدواری برای بهبود این روند رو به تخریب کرد، اما مدیران بالادست فکری عاجزانه برای روابط‌عمومی خود کنند که از این بدتر و نامیمون‌تر نشود.

انتهای پیام/