شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)، هدف از این پژوهش، بررسی منابع درآمدزایی فوتبال روز دنیا و مقایسه آن با فوتبال باشگاهی در ایران و شناسایی موانع جذب درآمد و ارائه راهکارهایی برای آن است. روش تحقیق، تحلیلی و از نوع مطالعات مروری است. یافته ها نشان داد باشگاه‌ها به دو طریق مستقیم و غیر مستقیم ایجاد درآمد می‌کنند. این منابع شامل، 1.حق پخش تلویزیونی 2. حامیان مالی(اسپانسرینگ) 3. فروش بلیط و درآمدهای روز مسابقه 4. درآمدهای تجاری (این بخش شامل : فروش اقلام تجاری، توریسم ورزشی، ترانسفر بازیکن، دریافت حق عضویت و … می‌باشد.) می‌باشد. اما با وجود منابع سرشار از درآمد باشگاه‌ها، شاهد عملکرد ضعیف باشگاه‌های کشورمان در این حوضه هستیم و به اعتقاد کارشناسان نبود قوانین و مقرارت خاص در زمینه درآمدزایی، سبب شده تا از پتانسیل بالای درآمدزایی فوتبال فقط 10 درصد در ایران استفاده شود. دولتی بودن ساختار فوتبال، وجود مدیران دولتی و عدم تمایل آن ها به خصوصی شدن باشگاه‌ها، همراهی نکردن صدا وسیما با فدراسیون فوتبال، نبود ورزشگاههای اختصاصی، عدم بازیکن سازی و ترنسفر بازیکنان و مواردی از این دست از دلایل درآمدزا نبودن فوتبال ایران به شمار می آیند. که حرکت به سوی خصوصی سازی و کمرنگ شدن نقش دولت در اداره باشگاه‌ها با اجرای اصل 44 و ارائه وام های کم بهره و طولانی مدت به باشگاه‌ها از جمله راهکارها برای رفع این موانع معرفی گردید. اگر این دوره انتقال به درستی صورت بپذیرد باشگاه‌ها نه تنها هزینه ای بر دوش دولت ها نمی گذارند که با پرداخت مالیات بردرآمد برای کشور و دولت خود نیز درآمدزا هستند.

واژه گان کلیدی: صنعت فوتبال، درآمدزایی در فوتبال، فوتبال باشگاهی، موانع درآمدزایی، بازاریابی ورزشی

مقدمه:
در حال حاضر، درکشورهای پیشرفته، ورزش و تفریحات سالم به عنوان یک صنعت بسیار مهم، عاملی مؤثر در جهت رشد و توسعه اقتصاد ملی به شمار می رود و از بزرگترین صنایع پر درآمد قرن 21 به شمار می‎آید. مولین (1983) برای اولین بار از ورزش به عنوان یک صنعت یاد کرد. صنعت ورزش به مجموعه ی فعالیت های مرتبط با تولید و بازاریابی کالاها و خدمات ورزشی گفته می‌شود که در ارتقای ارزش افزوده نقش داشته باشند (پیتس و همکاران،1994). صنعت ورزش با در دست داشتن عامل محرکی همچون برگزاری مسابقات بزرگ ورزشی، امکان بهره گیری از فرصت های تبلیغاتی و رسانه ها را فراهم کرده است که این موضوع نیز بستر لازم را برای تعامل بین صنعت، تجارت و ورزش ایجاد کرده است و پلی راهبردی در خدمت توسعة ورزش و رونق اقتصادی آن به شمار می رود (عسگریان،1383). جذابیت‌های خاص ورزش و به وجود آمدن تمایات خاصی بین تمامی جوامع نسبت به رویدادهای ورزشی باعث شده است که تیم‌های ورزشی برای توسعه و ارتقای کیفیت خود نیاز به تبدیل شدن به بنگاههای اقتصادی داشته باشند واز این رو زیرساخت های اصلی صنعت ورزش را باشگاه‌هایی تشکیل می دهند که به مثابه کارخانه های تولیدی و بنگاههای اقتصادی عمل می‌کنند. امروزه باشگاه‌های ورزشی در جهان واحدهایی هستند که برای اهداف اقتصادی تشکیل و اداره می شوند. باشگاه‌ها برای کسب منافع اقتصادی، ورزش های خاصی را انتخاب می‌کنند و در آنها فعال می شوند، در تاسیس ورزشگاه ها سرمایه گذاری می‌کنند و سعی می‌کنند در حوزه های ورزشی انتخابی خود به رده های بالا برسند تا بتوانند بر آن اساس درآمد بیشتری کسب کنند...

نویسندگان:
رسول آزادی، کارشناس ارشد مدیریت ورزشی دانشگاه رازی
دکترحسین عیدی، استادیار دانشگاه رازی 
دکتر بهرام یوسفی، دانشیار دانشگاه رازی 

دانلود مقاله با لینک مستقیم

منبع: روزنامه دنیای اقتصاد - شماره 3633