شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- ذهن بشر امروز با توجه به قرارگرفتن در جریان اطلاعات که پیام های مختلف با سرعت و دسترسی آسان جابه جا می شود در بسیاری از موارد نقش دروازه بانی محتوایی که با آن روبه رو می شود را بازی می کند. دانش اطلاع رسانی به عنوان رویکردی علمی که درباره کیفیت و کاربرد اطلاعات، نیروهای حاکم بر جریان ارتباطات و همه ابزارهای آماده سازی اطلاعات برای دسترسی و استفاده مطلوب به تحقیق و ارائه راهکار می پردازد دارای اهمیت فراوان است.

در عصر تکنولوژی ارتباطات تولید، گردآوری، سازمان دهی، انتقال، تبدیل و کاربرد پیام بدون نگاه ارتباط شناسی و مخاطب محوری امکان پذیر نمی باشد و اگر محتوایی بدون در نظر گرفتن اصول علمی و جامعه شناختی تولید و به مخاطبان ارائه شود با تاثیر منفی روبه رو شده و ذهن آگاه مخاطب نسبت به آن واکنش مقابله ای نشان می دهد.

دانش اطلاع رسانی شیوه های متعددی را برای تولید پیام های اثربخش و مبتنی بر نیاز جامعه معرفی و آموزش می دهد و از کانال های اطلاع رسانی که نقش اتصال دهنده در وقایع جامعه را ایفا می کنند روابط عمومی و رسانه به عنوان دو عنصر جدایی ناپذیر کارکرد قوی تری دارند.

برای تولید، تنظیم و تحلیل محتوا از سوی روابط عمومی و رسانه روش و ابزارهای علمی و تخصصی متعددی وجود دارد اما در برخی مجموعه ها متاسفانه اطلاع رسانی به بیماری رفع تکلیف و گاهی شیوه دیگری چون تملق گرایی دچار می شود.

در این زمان مدیریت یا جریان های هدایت کننده اخبار و اطلاعات فارغ از آینده نگری، مدیریت محتوا و تخصص محوری بر مبنای تکلیفی که اغلب با برداشت غلط نیز همراه است به تولید محتوای روزمره می پردازند.

تولید محتوای روزمره یعنی شیوه ای فارغ از آینده نگری و تحلیل جریان های تولید و بازخورد محتوای مورد نظر که چون ویروس مخرب در گذر زمان بر جریان اطلاع رسانی حاکم می شود و اثرات منفی آن با واکنش افکار عمومی روبه رو خواهد شد.

اطلاع رسانی به شیوه رفع تکلیف نوعی از ارتباط برای رشد بر مبنای تملق و چاپلوسی است و هرگز نمی تواند رضایت مندی قابل توجه ای برای مخاطبان به همراه داشته باشد زیرا محدوده و افراد خاصی را مورد نظر قرار می دهد.

شیوه های مدیریت اطلاع رسانی زمانی دچار این رویکرد غلط می شوند که اهداف شخصی بر خواسته ها و نظرات جمعی اولویت پیدا کند و یا به علت عدم توانمندی بر مبنای نگاه رزومه ساز با اقداماتی هیجانی و ماکت سازی شده گذر زمان را پیش می برند و فرصت های مناسب یکی پس از دیگری مورد استفاده نادرست قرار می گیرد که در علم مدیریت نیز از دست دادن فرصت های طلایی به عنوان بزرگ ترین عامل تخریب کننده فعالیت های بلند مدت و اثر گذار اشاره می شود.