شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- روابط عمومی یکی از حوزه های ارتباطات برنامه ریزی شده است که به سوی ارتباط مستمر، بلند مدت و نهادینه گرایش دارد. «گرونیک و هانت» ( GRUNIG AND HUNT) (1984) مدعی اند که روابط عمومی در نظام فرعی مدیریت جای می گیرد. به نظر آنها بخش روابط عمومی از طرفی بر فعالیت های ارتباطی سازمان با محیط عمومی آن نظارت می کند، و از طرف دیگر بر فعتالیت های ارتباطی میان نظام های فرعی و در درون محیط ویژه ای این نظام توجه دارد.

به علاوه درباره «نقش مرزی» (BOUNDARYROLE) روابط عمومی نظریه عمومی نظام ها تصدیق می کند که اعضای سازمان در فراگرد ارتباطی، نقش های متفاوتی ایفا می کنند. کارورزان روابط عمومی ارتباط گران سازمانی یا برنامه ریزان ارتباطی صرف نظر از اسم و عنوانشان، نقش مرزی دارند:« آنان در لبه سازمان عمل می کنند و رابط میان سازمان و گروه ها و افراد بیرئنی هستند. آنان می توانند یک پا درون سازمان. یک پا بیرون آن داشته باشند» برنامه ریزان ارتباطی، با توجه به اطلاعاتی که از محیط بدست می آورند، بایدآنچه را که می خواهند، از طریق ارتباط به محیط سازمان بدهند (و آن را) به حالت تعادل در آورند. هدف، قرار گرفتن در موقیعتی است که به برنامه ریز اجازه دهد تا نقش مرزی خود را که نقش کاملا حساسی است. طرز فکر جاری این است که نزدیکی به راس سازمان و محیط سازمان هر دو بسیار مهم است. طرز فکر جاری این است که نزدیکی به راس سازمان یا واحد سازمانی مربوطه می تواند میزان معینی از استقلال مربوطه می تواند میزان معینی از استقلال و خود مختاری را که برای ایفای نقش مرزی ضرورت دارد، فراهم گرداند.

در زمینه کاربرد نظام ها در روابط عمومی باید گفت که حداقل از جهت نظری هیچ شکل دیگری ازارتباطات برنامه ریزی شده بیش از روابط عمومی، از طریق تفکر در نظریه ها تنظیم نشده است. استناد به نظریه نظلم ها را حتی در عملی ترین تعاریف روابط عمومی، مثل، تعریغ « هارلو» (harlow)، یعنی تعریفی که انجمن بین المللی روابط عمومی آن را پذیرفته است، می توان یافت:

«روابط عمومی یکی از وظایف مشخص مدیریت است که کمک می کند تا ارتباط دریافت، پذیرش همکاری دو جانبه، میان سازمان و مردمی که با آن سرو کار دارند، برقرار و حفظ شود. روابط عمومی «مدیریت مشکلات و مسائل» را در بر می گیرد و به مدیریت کمک می کند تا از افکار عمومی آگاه و پاسخگوی آن باشد؛ مسئولیت مدیریت را خدمت به منافع عمومی می داند و بر این نکته تاکید می ورزد. هم چنین به مدیریت کمک می کند تا از تغییرات دور نماند و آنها را به کار گیرد و به عنوان نظامی هشدار دهنده، روزهای آتی را پیش بینی مند. روابط عمومی تحقیق و فنون ارتباطی سنجیده و اخلاقی را به عنوان ابزارهای اصلی خود به کار می گیرد.»

« گرونیک» تعریف بسیار کوتاه تری را ارایه کرده است که بر مدیریت و ابعاد نظام تاکید دارد: «روابط عمومی، مدیریت ارتباط میان یک سازمان و همگانی که با آن سرو کار دارند، است».
یکی دیگر از تعاریف روابط عمومی که به روشنی از نظریه نظام ها تاثیر پذیرفته است، تعریف «لانگ و هازلتون » است:

« روابط عمومی کارکرد ارتباطی مدیریت است که از طریق آن سازمان ها با محیط خود سازگار می شوند، آن را اصلاح می کنند و تغییر می دهند، یا آن را حفظ می کنند تا به اهداف سازمانی دست یابند.