شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- فرد مرزگستر نمایندۀ مصالح ارباب رجوع و نیز علایق افراد مرتبط است. یک پای مرزگستران در داخل سازمان و پای دیگر خارج از آن است و آنها دارای این شهامت هستند که افراد بخش مدیریت را که گاهی اوقات اهمّیت روابط را فراموش می‌کنند به مبارزه بطلبند.

اگر مایلید مرزگستر باشید، باید میل داشته باشید که نقش "هیچکس" را ایفا کنید. باید از کلّیه افراد ذینفع حمایت و دفاع کنید. خدمت کردن در مقام مرزگستر آسان و هوشمندانه است. بهترین سلوک و رفتار کاری – درست مانند بهترین روابط – آن است که جمیع افراد ذی‌نفع از آن بهره ببرند. اکثر ما از آن به عنوان "بُرد – بُرد" یاد می‌کنیم و اگر شما به طمع نیفتید، کسب موفّقیت در آن آسان است.

این تعریف نشان می‌دهد که روابط عمومی مدّتی مدید دیدگاهی ثابت و پایدار از خود داشته است. بنابراین، صرفاً به این علّت که مردمان فعّال در امر بازاریابی کشف کرده‌اند ابزارهای روابط ‏عمومی چقدر می‌تواند نیرومند باشد، از خودمان چیز جدیدی به وجود نیاوریم. این به معنی ردّ کردن مجهودات یکپارچۀ بازاریابی در زمان نیاز نیست؛ بلکه بخشی از آن کاری است که ما انجام می‌دهیم– البتّه فقط بخشی.

 وقتی وارد جهانی می‌شویم که به رسانه‌های اجتماعی متّکی‌تر است، روابط‏ عمومی دارای مهارت تعیین شده و ذهنیت معیّنی برای هدایت تلاش ارتباطی در شبکۀ 2.0 است.

"مرزگستری" به احتمال قوی در سال 1989 توسّط ریچارد ال دافت (Richard L. Daft)، در کتابش با عنوان "نظریه و طرّاحی سازمانی" (Organizational Theory and Design) متداول شد. در کتاب مزبور این مفهوم برای توسعۀ سازمانی به کار برده شد.

در واقع دافت شخصی را توصیف می‌کرد که نقش او پیوند دادن افراد در سازمان‌ها، در دو سوی "مرزهای" بخش‌های مختلف و در دو سوی مرزهای خود شرکت‌ها بود. "پیوند دادن" در واقع تبادل اطّلاعات، ایجاد روابط و استفاده از "اهداف مرزی" به عنوان نقطۀ کانونی برای ایجاد اعتماد و معانی مشترک در دو سوی "مرزها" است.
 

منبع مرجع: شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)