شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)-|| این دسته بندی شامل ادراکات و پیش بینی هایی در رابطه با هوش مصنوعی و نقش آن در روابط عمومی می باشد. بعضی از آنها حمایت کننده و بعضی دیگر محتاطانه هستند:

● روابط عمومی متکی به ایجاد روابط بین برندها و سهام داران از طریق "ارتباط مناسب" است، چیزی که هوش مصنوعی هنگام تحویل پیغام فاقد آن می باشد.

● اگر روابط عمومی زمینه ای است که به دنبال شهرت می گردد (CIPR) و شهرت مرتبط با اعتماد است (دلفین، 2004) می توان گفت که: "انسان با انسان اعتمادسازی می کند - نه با ربات ها" (ریستیک، 2017).

● الگوریتم های یادگیری تحت نظارت به همراه داده های یادگیری یکپارچه ممکن است قادر به اداره ارتقای رسانه های اجتماعی باشند، در نتیجه امکان اندازه گیری میزان مشارکت رسانه های اجتماعی بوجود می آید. (لینچ، 2018)

● همچنین لینچ (2018) پیشنهاد می دهد که هوش مصنوعی ممکن است قادر به جستجو برای سرنخ هایی در ارتباط با "احساساتی که از طریق پوشش رسانه ای بوجود می آید، بدست دهد که می تواند هشداری در رابطه با داستان های منفی به خبرگان روابط عمومی برای پاسخ سریع تر بفرستد" باشد.

● والین (2018) اشاره می کند در حالی که هوش مصنوعی کمترین تاثیر را بر روی تفکر نقادانه انسان خواهد داشت، دیگر مهارت ها از قبیل تحقیقات پایه ای، توسعه محتوا، ارزیابی برنامه ها، ردیابی مسائل و دیگر فرآیندهای کاری، از قبل تا حدی شامل هوش مصنوعی می باشند.

در بین عامه مردم باور بر این است که هوش مصنوعی نمی تواند جایگزین خلاقیت انسان شود. ریستیک (2017) می گوید: روابط عمومی احتیاج به خلاقیت دارد، نوعی از تفکر که ماشین هنوز قادر به جایگزین شدن برای آن نیست – از قبیل تشخیص تن صدا یا پیغام ارتباط نوشتاری یا انجام یک بدلکاری خلاقانه و ... یک ربات قادر به فهم هوش عاطفی که اساس روابط عمومی است، نمی باشد.

اگرچه، آموس (2016) این ایده را که "خلاقیت ویژگی منحصر به فرد انسان است که توسط هوش مصنوعی قابل تقلید یا تحلیل نیست" به چالش می کشد. وی بیان می دارد این ایده درست نیست. خلاقیت محاسباتی یکی از زمینه های پر تکاپو در تحقیق بر روی هوش مصنوعی می باشد و تاکنون الگوریتم هایی ایجاد شده اند که بتوانند به طور مستقل آهنگ بسازند، شعر بگویند و دستورهای جدید آشپزی تولید کنند. قطعا استفاده روزافزون از الگوریتم ها – معادلات و دستور های ریاضیاتی که رفتار و عملکرد داده ها را اداره می کنند – منجر شده تا کالیستر (2015) روابط عمومی کنونی را "روابط عمومی الگوریتمی" بنامد.

وی می گوید که فرآیندهای محاسباتی نقش محوری را در این زمینه دارند از جمله تعیین، تحلیل و انتشار ارتباطات استراتژیک. هرچندکه روابط عمومی الگوریتمی، خالی از مخاطرات نیست. کالیستر به جانبداری در استفاده از الگوریتم ها برای مرتب کردن و رده بندی داده ها که به عنوان شاخصی برای عوامل مختلف مربوط به روابط عمومی استفاده می شوند، اشاره می کند: وضعیت اعتبار (عملکرد مالی) یک سازمان مستقیما تحت تاثیر سیستم های طبقه بندی الگوریتمی از قبیل آنهایی که در سایت های پربازدیدی چون آمازون، تریپ ادوایزر و یلپ استفاده می شوند، قرار دارد.

همچنین هوش مصنوعی می تواند به کارورزان در مواجهه با احساسات افراد در حین اجرای برنامه کمک کند. مکستی (2018) با ارجاع به هوش عاطفی می گوید افزایش توانایی فناوری های رسانه در تفسیر احساسات، عواطف، خلق و خو و نیت افراد منجر بوجود آمدن "هوش مصنوعی عاطفی" شده، که نوعی از هم ذات پنداری تکنولوژیکی است. این نوع از هوش مصنوعی در بسیاری از موارد از جمله بهبود خدمات و سلامتی، توسعه اشکال جدید سرگرمی و مدیریت محل کار مناسب است. تمام این عملکردها به گرفتن احساسات بستگی دارد، اگرچه مکستی اشاره می کند که گرفتن ممکن است به معنای تصاحب از طریق اجبار باشد که هم محققان هوش مصنوعی و هم استفاده کنندگان از تکنولوژی باید با این مقوله روبرو شوند.

بنابراین هوش مصنوعی می تواند طرح های متفاوتی از حجم عظیمی از داده های گوناگون زا پردازش کند که منجر به کمک به سازمان ها در مواجهه با ریسک های احتمالی و مشکلات بوجود آمده که ممکن است بر روی شهرت شان تاثیر بگذارد، شود. در بررسی تکتولوژی جدید آی بی ام - با نام پروژه گفتگو- که ماشین ها را قادر به بحث با انسان می کند (کلچر، 2018) می توان این پیشنهاد را که هوش مصنوعی توانایی پشتیبانی از مدیران روابط عمومی را در ایفای نقش شان به عنوان مشاور سازمان را دارد، پذیرفت. به عنوان مثال، هوش مصنوعی می تواند نقش یک حریف تمرینی و یا وکیل مدافع شیطان را بازی کند و می تواند به مدیر در آماده شدنش برای انواع بحث ها و گفتگوها که با مقامات بالاتر سازمان را خواهد داشت کمک کند. حضور هوش مصنوعی در مباحثات می تواند به کارورزان روابط عمومی در دیگر زمینه ها از قبیل آمادگی برای کنفرانس مطبوعاتی و طراحی برای برگزاری کمپین هایی با ایده های نو یاری رساند.

احتمالا هوش مصنوعی در آموزش روابط عمومی نقش داشته باشد. همچنان که مفسران آموزشی از قبیل متیو (2018) اشاره می کنند که تاکنون از هوش مصنوعی به صورت موثری برای کمک به معلمان در انجام وظایف شان از قبیل پاسخ به سوالات پایه ای در طول یک جلسه، برسی یادگیری افراد، ارزیابی و حتی تعیین تکالیف کمک کرده است. علاوه بر این اگرچه هوش مصنوعی فعلا قادر به "آموزش نکات ظریف شیکسپیر" و به همین ترتیب آموزش نکات ظریف روابط عمومی نیست (متیو، 2018) اما استفاده از آن در آموزش فرآیند آموزش پایه ای می تواند به معلمان در تمرکز بر روی "مهارت های نرم" (از قبیل هوش اجتماعی، انعطاف پذیری و مهارت های مذاکره) کمک کند. این قبیل مهارت های نرم به عنوان ضرورت برای داشتن یک حرفه کاری موفق در روابط عمومی محسوب می شوند. (کین، 2017)

از هوش مصنوعی برای حل مشکلات زیست محیطی استفاده می شود، از این تکنولوژی ها می توان برای حل مشکلات و بحران های سازمان ها به صورت موثری نیز استفاده کرد. همانطور که هریس (2018) گزارش می دهد، هوش مصنوعی در هواپیماهای بدون سر نشین برای پیدا کردن مناطق آلوده به پلاستیک در اقیانوس ها استفاده می شود. به همین ترتیب هوش مصنوعی بین جانوران آبزی (از قبیل ستاره دریایی) و پلاستیک تفاوت قائل می شود. همچنین می توان از آن برای تعیین علل مسائل و بحران هایی که سازمان ها با آنها مواجه هستند استفاده کرد.

علاوه بر نقش های خاص هوش مصنوعی، نقش کلی تری را در بهبود بخش روابط عمومی از طریق بهبود سود و زیان سازمان بازی می کند. برای مثال انتظار می رود که هوش مصنوعی با کاهش ناکارآمدی ها در بخش بهداشت و درمان مفید واقع شود و اکوسیستم سلامت و بهتری را تضمین کند. سالانه بین 20 تا 30 درصد از مخارج بهداشت و درمان صرف ناکارآمدی های قابل پیشگیری سیستم می شود؛ از قبیل ارائه مراقبت نامناسب و درمان بیش از حد (برنارت، 2018). به همین ترتیب هوش مصنوعی می تواند به روابط عمومی با تشخیص نقاط ناکارآمد و کمینه کردن اتلاف از هر نوعی، کمک کند.

با توجه به نوظهور بودن هوش مصنوعی هنوز به طور قطعی نمی توان راجع به میزان تاثیر این تکنولوژی ها بر روی روابط عمومی نظر داد. هشدارهای کارورزان، مفسران و محققان بجاست. همانطور که این حرفه نواحی ناشناخه را ترسیم می کند ممکن است با پیامدهای هوش مصنوعی نیز دست به گریبان باشد. برای مثال اگر یک فعالیت روابط عمومی توسط یک سیستم انجام شود چه کسی یا (چه چیزی) مسئول عواقب آن خواهد بود؟ از طرف دیگر خوش بینی یک سری از افراد نسبت به فوایدی که هوش مصنوعی برای اشخاص و سازمان ها دارد ارزشمند است.

هوش مصنوعی ممکن است بر روی گسترش نظریه روابط عمومی تاثیر بگذارد. تاکنون انسان ها تنها مبدع پیام رسانی بوده اند و نظریه حول فهم آنها از فعالیت های انجام شده و موانع بازدارنده می چرخید. با ظهور هوش مصنوعی تکنولوژی های مشابه می توانند برای مدت طولانی تری بدون دخالت انسان و گرفتن تصمیمات و انجام کارها به صورت مستقل عمل کنند. تکنولوژی ها می توانند تجزیه و تحلیل پیشرفته را در بهبود دریافت و ذخیره سازی پیام ها به کار گیرند. بنابراین نظریه روابط عمومی حداقل احتیاج دارد نقش سیستم های مبتنی بر هوش مصنوعی را در افزایش روابط انسان ها پوشش دهد. چنین پیشرفت هایی به دلیل به کارگیری روز افزون هوش مصنوعی در داخل و خارج روابط عمومی، سزاوار شناخت در برنامه های آموزشی روابط عمومی می باشند.

یک پیشرفت حتمی است: شناخت نقش های متعددی که هوش مصنوعی در روابط عمومی دارد و خواهد داشت حائز اهمیت است. این وظایف فراتر از اتوماسیون اداری می باشند. این نقش ها دسته ای از پیامدهای تکنولوژیکی، اقتصادی و اجتماعی را به بار می آورند که روابط عمومی باید آنها را درنظر بگیرد.

بررسی گسترش هوش مصنوعی در حال حاضر راه های زیادی را برای پیشرفت در آینده ایجاد کرده است و همچنین بحث هایی را در رابطه با حیطه و تنوع استفاده از هوش مصنوعی در روابط عمومی و نتایج تاثیرات احتمالی آن، ایجاد کرده است. در سال های آتی تعیین میزان تاثیرگذاری تکنولوژی ها و دیگر مصارف آنها در روابط عمومی ضروری خواهد بود. این امر مستلزم بررسی دقیق پیشرفت صنعت و کارورزان می باشد. فهم بهتر اینکه کارورزان چگونه می توانند از ابزار موجود در دسترس شان به صورت موثر و کاملی استفاده کنند و نیز تعیین ویژگی های خوب و بد هوش مصنوعی در روابط عمومی ضروری می باشد.

نویسنده: کریس گالووی و لوکاس سویاتک، دانشگاه ماسی، نیوزیلند

ترجمه: علی قنبرزاده – معاون روابط عمومی راهآهن
الهام گودرزی – کارشناس اطلاع رسانی روابط عمومی راهآهن

منبع مرجع: شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)