شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)-|| عدم قطعیت به عنوان احساس عدم اطمینان در مورد اتفاقاتی که در آینده رخ خواهد داد تعریف شده است. این یک عنصر ثابت در تمام پروژه هاست. به همین دلیل مدیران پروژه باید آماده فعالیت در محیط های نامشخص باشند. در واقع، آنها در محیط های متغیر کار می کنند، جایی که برخی از متغیرها فراتر از کنترل مستقیم آنها هستند.

در اینجا برخی از اقدامات وجود دارد که یک مدیر پروژه می تواند انجام دهد:

برنامه ریزی قبل از زمان به منظور رسیدگی سریع به مشکلات
- داشتن طرح B در صورت عدم موفقیت طرح A
- از جمله برخی شرایط احتمالی برای عدم قطعیت
- ارزیابی و جلوگیری از خطرات
- مدیریت و کاهش خطراتی که نمی توان از آنها جلوگیری کرد

تأثیر عدم اطمینان در پرتفوی
برای ایجاد نمونه کارها باید خطرات پروژه به عنوان بخشی از اولویت بندی و فرآیند انتخاب پروژه در نظر گرفته شود. در واقع، خطرات در انتخاب ترکیب مناسب پروژه ها برای قرار دادن در خط لوله بسیار مهم هستند.

در اصل، پروژه های منتخب در خط لوله باید از دستیابی به اهداف شرکت پشتیبانی کنند. علاوه بر این، آنها باید با استراتژی های شرکت مطابقت داشته باشند. به طور کلی، هدف از فرآیند PPM اولویت بندی کاری است که بیشترین ارزش را برای شرکت به ارمغان می آورد. خطرات می توانند بر مقدار ارایه شده توسط یک پروژه تأثیر بگذارند.

عدم اطمینان و سطح خطر را ارزیابی کنید
برای دستیابی به اهداف شرکت، ارزیابی منبع و میزان عدم اطمینان برای هر پروژه مهم است. پرونده تجاری که برای هر پروژه تهیه شده است معمولاً شامل سه سناریو است: به احتمال زیاد، بهترین مورد، بدترین حالت. این سناریوها و برآورد ریسک در نظر گرفته می شود که پروژه های مناسبی را برای اضافه کردن به سبد پروژه انتخاب کنید.

به طور کلی، ارزیابی ریسک یک جزء عادی از روند برنامه ریزی نمونه کارهاست. مدیران شرکت باید سطح ریسک مورد قبول شرکت را شناسایی و از همه مهمتر ارتباط دهند. در حقیقت، این به تعریف ترکیبی مناسب از پروژه های پرخطر و کم خطر برای درج در نمونه کارها کمک می کند.

یادت باشه
مدیران پروژه باید آماده فعالیت در محیط های نامشخص باشند. مدیران برای ایجاد سبد مطلوب پروژه ها باید سطح ریسکی را که برای شرکت قابل قبول است شناسایی کنند.

منبع مرجع: شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)