شبکه اطلاع رسانی روابط‌عمومی ایران (شارا)-|| سازمان های دامپزشکی و شرکای آن، نقشی کلیدی در حفاظت از بهداشت، سلامت و رفاه حیوانات ایفا می‌کنند: با پایش همه‌روزه و تشخیص و اعلام بیماریها و پاسخگویی سریع به آنها. همچنین، ابداع و به کارگیری معیارهای سنجش و حفاظت بهداشت، سلامت و رفاه حیوانات و پایه ریزی و ارائه گواهی‌نامه‌های بین‌المللی دامپزشکی در زمره وظایف آن‌هاست.

برای انجام این مأموریت‌ها، کارکنان و شاغلان تشکیلات دامپزشکی نه‌تنها باید به دانسته‌ها و تجارب علمی خود تکیه کنند، بلکه باید دل نگران دغدغه‌های مطرح عموم هم باشند و با شرکای خود تشریک مساعی کنند. کارکنان دامپزشکی نیازمند گفتوگو با متخصصان بهداشت و درمان، کشاورزان و دامپروران، جامعه مدنی، تشکل‌ها، رسانه‌ها و افرادی هستند که به میزان زیادی با دانسته‌های علمی دنیای بهداشت و سلامت حیوانات، ناآشنا و غریبه‌اند.

در عصر جهانی سازی و ج‌به‌جایی پرشتاب افراد، کالاها، حیوانات زنده و فرآورده‌های با منشأ دامی، توسعه ارتباطات موثر حتی اهمیت بیشتری هم یافته است. تحولات شگرف روی‌داده در فناوریهای اطلاعاتی و ارتباطی و دگرگونی شیوه های دسترسی مردم به این اطلاعات، نیاز به وجود کارشناسان و مقاماتی رسمی را دوچندان ساخته است که مخاطرات متوجه حیوانات و انسان‌ها را به گونه ای واضح، معتبر و سریع، اطلاع رسانی ‌کنند.

در سال 2011 میلادی، کشورهای عضو سازمان جهانی بهداشت دام، معیارهایی بین المللی در خصوص ارتباطات دامپزشکی اتخاذ کردند. این معیارها شامل خدمات دامپزشکی مرتبط با حیوانات خشک‌زی و بهداشت آبزیان است که مقررات مربوط به آن‌ها در بخش سوم کتاب آورده شده است. پس از آن بود که نمایندگان کشورهای عضو این سازمان ترغیب شدند پایگاه‌های کانونی را برای این گونه از ارتباطات تعیین کنند. سازمان OIE همایش های منطقه-ای را برای این مراکز کانونی ملی هدایت می کند تا با تقویت هر چه بیشتر ظرفیت و مهارت‌های این نوع ارتباطات، فرصتی برای شبکه-سازی مهیا شود. این کتاب بخش دیگری از برنامه OIE برای بهبود ظرفیت‌های ارتباطی دامپزشکی در کشورهای عضو به شمار می‌آید.

ارتباطات دامپزشکی به طرز قابل توجهی در صیانت از بهداشت و سلامت جامعه بشری سهیم است. 75 درصد بیماریهای نوپدید که در جوامع انسانی گزارش می‌شود، از دنیای حیوانات نشأت می‌گیرند؛ بنابراین، ارتباط دوجانبه بین بخش سلامت انسانی و بهداشت و سلامت حیوانات، ضروری است. این دو بخش باید ارتباطات موثری در خصوص مخاطرات و رخداد شیوع این قبیل بیماری ها برقرار کنند. تشریک مساعی این دو بخش به همان اندازه که در حوزه آموزش بهداشت و نیز آموزش‌های ترویجی الزامی است، درباره دیگر فعالیت‌های ارتباطات ریسک هم ضرورت دارد.

در موارد شیوع بیماری‌ها و بروز همه گیری، این دو بخش باید فعالیت‌های ارتباطی خود را در مورد مخاطرات، ماهیت و ابعاد آن و میزان آسیب‌پذیری‌ها هماهنگ کنند؛ همچنین باید واکنش‌هایی را که لازم است برای مهار بحران پی گرفته شود، با یکدیگر هماهنگ سازند؛ نیز در روندی پرشتاب، باید ادراکات جمعی، باورها، شایعات و اطلاعات نادرست را شناسایی و پاسخ‌های متناسب ارائه کنند. ارائه اطلاعات و توصیه‌های به‌هنگام، معتبر، همه¬فهم و موثق، میزان تلفات بیماری و خسارت‌های اقتصادی و پیامدهای اجتماعی آن را به حداقل می‌رساند.

مجموعه قوانین و مقررات بین‌المللی سازمان بهداشت جهانی مستلزم آن است که دولت‌های عضو این سازمان، ظرفیت‌های کانونی خود را برای شناسایی و پاسخگویی به رخداد شیوع بیماری‌ها و موارد مرتبط با سلامت عمومی گسترش دهند. یکی از این ظرفیت‌های مدنظر، ارتباطات مخاطره(مدیریت ارتباطات ریسک) است.

OIE و WHO با توجه به رویکرد «سلامت واحد»، که سلامت انسان، حیوانات و محیط زیست را در قالب شیوه‌نامه‌ای جامع و به هم پیوسته مدنظر دارد، در بسیاری موارد همکاری تنگاتنگی با یکدیگر دارند. یکی از جنبه‌های همکاری این دو سازمان جهانی، در خصوص ارتباطات ریسک است.

این کتاب راهنما یکی از چند ابتکار عمل مشترک دو سازمان برای ارتقای ظرفیت ارتباطات ریسک نزد کارکنان خود و همتایان شان در سازمان‌های ملی و فراملی به شمار می‌آید. این کتاب برگرفته از کتاب راهنمای سازمان جهانی بهداشت در خصوص ارتباطات موثر است که در برنامه‌های آموزشی برخط (آنلاین) و یا چهره به چهره WHO مورد استفاده قرار می‌گیرد.

کتاب حاضر به شما امکان می‌دهد به دانش و مهارت‌های ارتباطی خود رنگ و روح دیگری ببخشید و دانسته های‌تان را با همتایان ملی و بین‌المللی تان به اشتراک بگذارید. امیدوارم کتابی را که در دست دارید، ابزاری مفید و کاربردی برای این منظور بیابید.

سازمان جهانی بهداشت دام
ترجمه: محسن داوری