شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- دفاتر فرهنگی همواره دستخوش تغییرات ناشی از محیط درون و بیرون از سازمان قرار می گیرند. ازنظر بیرونی، رقابت شدید درسطح جهانی، تغییرات سریع باورنکردنی و از جنبه درونی، منابع انسانی و کارکنان، دچار مسائل و مشکلات در محیط کار می شوند. کارکنان احساس می کنند که با آنها صادقانه برخورد نمی شود، مأیوس و سرخورده شده اند و سازمان پیوسته توقع بیشتری دارد و بطور مداوم قواعد بازی را تغییرمی دهد.

مفهوم سرمایه اجتماعی و فرهنگی، به عنوان منبعی که ممکن است افراد، گروهها و جوامع برای رسیدن به نتایج مطلوب آن را به کار می گیرند، قلمداد می شود. بنابراین سرمایه اجتماعی، میراث روابط اجتماعی اند و کنش جمعی را تسهیل می‌کنند.

 بررسی های انجام شده نشان داد که بسیاری از مولفه های سرمایه فرهنگی مانند بعد فردی، ذهنی و درونی و بعد نهادی از یک طرف و بعد اعتماد در سرمایه اجتماعی از بین سایر مولفه ها نقش بسیار مهم و موثری در توانمندسازی دارند به صورتی که  مولفه و بعد فردی و ذهنی سرمایه فرهنگی ارتباط بسیار زیاد و مستقیمی در نوع تصمیم گیری های کارکنان، خلاقیت، دانش، مهارت آنان دارد.
 
همچنین بعد اعتماد سرمایه اجتماعی تاثیر بسیار زیادی بر اختیارات، تفویض آن و نیز پذیرش مسئولیت ها دانسته و می توان نتیجه گرفت مولفه های دیگر سرمایه فرهنگی و اجتماعی نیز تاثیرات خود را در توانمند نمودن کارکنان دارند و سرمایه فرهنگی هم مجموعه ای از باورها و معلومات و اطلاعات و امتیازات و ... است که هر فرد برای عضویت در طبقه ای در جامعه به آن نیاز دارد. بر اساس دیدگاه پیر بوردیو سرمایه فرهنگی دارای سه بعد است: بعد فردی و ذهنی، بعد عینی و بعد نهادی و ضابطه ای و هفت بعد توانمندسازی از نظر پیترز عبارت است از: اختیار، تصمیم گیری، اطلاعات، استقلال، خلاقیت و نوآوری، دانش و مهارت و مسئولیت و سرمایه اجتماعی شامل: آگاهی،اعتماد، مشارکت و انسجام و همبستگی می باشد.

منبع مرجع: شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)