شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)-|| در صنعت بیمه کشورمان، تا کنون تمرکز اصلی بر ارزش آفرینی برای سهامداران و سودآوری بوده است. اما این سودآوری مدیون رشد ضریب نفوذ بیمه نیز هست. می دانیم که این شاخص فاصله معناداری با دیگر کشورهای پیشرفته جهان داشته است که البته بخشی از آن به علت عمر کوتاه حدود 100 ساله بیمه در کشورمان است و بخش دیگر آن عللی همچون کم توجهی به رویکردهای فرهنگسازی را در برمی¬گیرد. بیمه مفهومی کمتر شناخته شده برای اقشار مختلف جامعه است مسئله¬ای که اغلب آن را به دید پرداخت پولی می¬نگرند که بی ثمر است. به گونه ای که حتی درصدی از خودروها نیز، با وجود اجباری بودن قانون، فاقد بیمه نامه شخص ثالث هستند.

اگر تعریف فرهنگ را شیوه زندگی ای بدانیم که الگوهای رفتاری را شکل می دهد، متعاقب آن باید درنظر داشته باشیم که الگوهای رفتاری بر مبنای باورهای نهادینه شده افراد شکل می گیرد. به این معنی که اگر افراد به رفتاری باور و اعتقاد داشته باشند، بدون توسل به اجبار یا قانون، آن را انجام خواهند داد.

برخی رفتارها در حافظه فرهنگی یک ملت وجود دارند اما برای شکل گیری هنجارهایی که زمینه-های آن از پیش وجود نداشته اند، باید از رویکردهای بازاریابی اجتماعی استفاده کرد. رایج¬ترین کمپین¬های بازاریابی اجتماعی، بر ترویج رفتارهایی کـه مسـائل خـاص را هـدف قـرار می¬دهند، تمرکز می¬کنند؛ برخی از این مسائل عبارت اند از: مسائل مربوط به سلامت، پیشگیری از سـوانح، زیست محیطی و مشارکت اجتماعی. بازاریابی اجتماعی طی 40 سال گذشته به طور عمده بر تغییر رفتار فردی تمرکز کـرده اسـت. بازاریابی اجتماعی به پیشبرد اهداف اجتماعی و رفاهی و ارتقاء میزان رفاه مشتری و جامعه توجه دارد و از یکسو از علوم تربیتی و اجتماعی و از سوی دیگر از بازاریابی تجاری برای توسعه مفاهیم خود بهره می¬گیرد.

با این تعاریف، از بازاریابی اجتماعی می¬توان برای شکل گیری باورها نسبت به ضرورت بیمه استفاده کرد. بخشی از ابزار بازاریابی اجتماعی در این مورد نهادهای مختلف اجتماعی، صدا و سیما و رسانه¬ها هستند که می¬توانند با برنامه ریزی و همفکری کارشناسان ارشد بیمه، به خلا های موجود فکری نگرش مردم در مورد بیمه و شرکت های بیمه بازرگانی پی برده و با توجه به آن به تولید برنامه و متن های رسانه ای اقدام ورزند.

در این میان اما از یاد نباید برد که در ایجاد هر باور و رفتاری، کودکان جایگاه ویژه ای دارند. بنابراین در تدوین هر حرکت رسانه ای باید فصلی را به آنها اختصاص داد. آموزش مفاهیم بیمه به کوکان پیش از این توسط بیمه مرکزی ج.ا.ایران در سرفصل کتاب های درسی گنجانده شده است و طرح¬های فرهنگی نیز نظیر "ب مثل بیمه" و "زنگ بیمه"، که به برگزاری نمایش های شاد با مفهوم محصولات بیمه در مدارس ابتدایی سراسر کشور اختصاص دارد، اجرا شده است.

طرح هایی که هر چند می¬تواند با بازنگری و انجام اصلاحات بسیار قدرتمند از آنچه هستند اجرا شوند، اما با یک حضور میدانی در یکی از این برنامه¬های فرهنگی می¬توان میزان اثرگذاری آن را دریافت.

اما همان طور که گفته شد در ایجاد دانش و نگرش افراد نسبت به بیمه، این تنها نهادهای رسمی آموزش نیستند که تاثیر گذارند و منابع دیگر اطلاعاتی مانند صدا و سیما نیز نقش حیاتی دارند. به خصوص آنکه هنوز یکی از بسترهای اصلی سرگرمی کودکان، حداقل تا پیش از سنین نوجوانی، تلویزیون به حساب می آید.

با وجود تلاشهای صورت گرفته از سوی بیمه مرکزی در مدارس، متاسفانه ساخت برنامه های جذاب با موضوع بیمه برای مخاطب کودک تا کنون چندان مورد توجه رسانه های جمعی نبوده است و این شائبه پیش می آید که شاید بخشی از کم کاری متوجه مسئولان بیمه ای است که ارتباط موثری با رسانه ها ایجاد نکرده اند و اهمیت توسعه بیمه را روشن نساخته اند. بنابراین به نظر می¬رسد تقویت روابط متولیان بیمه و رسانه ها از هر دو سو باید مورد توجه بیشتری قرار گیرد.