شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)-|| اگر نخواهیم به تجربیات شخصی بپردازیم و تنها چالش‌های حوزه‌ی روابط عمومی‌های سازمان‌های دولتی و خصوصی را بررسی کنیم، باید گفت که متأسفانه در حال حاضر پژوهش در روابط عمومی ها به دلیل عدم شناخت حوزه‌ی فعالیت یا کمبود نیروی انسانی متخصص و پژوهشگر صورت نمی‌پذیرد.

در بیان کلی شیوه‌های کاری بر تجربیات ثواب یا ناثواب پیشین مبتنی است و رویکرد علمی و روش‌های نوین کمتر در رویه‌ی روابط عمومی‌ها دیده می‌شود؛ این در حالی است که می‌توان گفت رسیدن به روابط عمومی علمی و حرفه‌ای بدون پشتوانه مطالعاتی و پژوهشی ممکن نیست و امروزه نمی‌توان بدون در اختیار داشتن سناریویی دقیق به دنبال پیش‌برد اهداف ترسیمی بود.
 
  یکی دیگر از چالش‌های روابط عمومی‌ها به کشمکش‌های رسانه‌ای بازمی‌گردد؛ چرا که نحوه‌ی تعامل و ارتباط با رسانه‌های جمعی همواره یکی از دغدغه های واحدهای روابط عمومی بوده است.

همواره این سوال مطرح است که در برخورد و ارتباط با اصحاب رسانه چه شیوه و سیاستی را باید اتخاذ کرد؟ آیا ارتباط باید در راستای چارچوب‌های اداری و رسمی باشد؟ آیا ارتباط اخلاقی و عاطفی ملاک عمل قرار گیرد؟ حمایت از آنان باید بر چه ساز و کاری استوار شود؟ این سوالات ضرورت استفاده از کارشناسان رسانه در ساختار روابط عمومی را برجسته می‌کند؛ مساله‌ای که کمتر بدان توجه شده است.
 
 در ضمن در بسیاری از سازمان‌ها، عمل به مسئولیت‌های اجتماعی از قبیل مشارکت در امور خیریه، حمایت از گروه‌های فرهنگی، هنری و ورزشی، تعامل با مجامع آموزشی، توزیع بسته‌های فرهنگی و برگزاری مراسمات مختلف در حیطه‌ی روابط عمومی قرار می‌گیرد. در این شرایط نحوه‌ی صحیح حضور در برنامه‌ها بسیار حیاتی است و باید همواره در نظر داشت که با حضور در رویدادهای کم‌بازده، مراسمات پرحاشیه و تمرکز بر قشری خاص از جامعه سبب دل‌زدگی مدیران و از بین رفتن فرهنگ عمل به مسئولیت‌های اجتماعی در یک سازمان خواهد شد. البته در وجه مقابل نیز باید چنان برخورد کرد که بسیاری سازمان را با موسسه خیریه اشتباه نگیرند و تمام هزینه‌ها بر اساس تامین مستمر و توامان منافع شرکت و همه‌ی ذی‌نفعان صورت پذیرد.
 
 نکته‌ی دیگری که در پایان باید به آن اشاره داشت، این است که روابط عمومی حرفه، فن و شغلی است که فعالیت‌هایش همواره با رویدادها و بحران‌های داخلی و بیرونی یک سازمان گره خورده است. از طرفی باید خواسته‌ها و رضایت مدیران ارشد سازمان را تامین کرد و از سویی دیگر باید جوابگوی انتظارات بی شمار گروه های مختلف مخاطب اعم از درخواست های مردمی و افکارعمومی و نمایندگان رسانه های جمعی و... بود که در بسیاری از موارد با تضادهای از انتظارات دو سویه رو به روست. از این رو حفظ سلامت روان، توجه به استراحت کافی، تقسیم وظایف بین تمام پرسنل و برنامه ریزی سالانه می‌تواند این فشار را کاهش دهد و به افزایش راندمان کاری بیانجامد./ برنا